Κάθε μέρα για πέντε τουλάχιστον ημέρες της εβδομάδας οδηγώ στο περιφερειακό (Θεσσαλονίκη), σίγουρα δύο φορές την ημέρα, από το σπίτι στην δουλειά και πίσω, από το ύψος του Φιλίππειου μέχρι τον Φοίνικα. Κάποιες μέρες μπορεί να οδηγήσω στο περιφερειακό και περισσότερο από τις δύο που προανέφερα. Άλλες φορές με το αυτοκίνητο κι άλλες με το μηχανάκι, με το αυτοκίνητο έχω την άνεση να σκέφτομαι περισσότερο τους κινδύνους που έχει ο συγκεκριμένος δρόμος.
Την Δευτέρα 23.04 βγαίνοντας περασμένες 07:30 με Ανατολική κατεύθυνση έπεσα σε μεγάλο μποτιλιάρισμα, ευτυχώς ήμουν με το μηχανάκι και είχα το πλεονέκτημα που δίνει το "επικίνδυνο με το πέρασμα των χρόνων (στην σκέψη) όχημα". Στο ύψος του ζωολογικού κήπου, στο μεσαίο ρεύμα είχε ένα πεθαμένο σκυλάκι και δυο κομμάτια, ένα μεγάλο και ένα μικρότερο από το προφυλακτικό τμήμα της ρόδας κάποιου φορτηγού. Κανείς δεν σταματούσε να πάει στο πλάι τα κομμάτια και το σκυλάκι.
Τώρα που μεταφέρω στην λευκή οθόνη το γεγονός σκέφτομαι, πως να 'βλεπε άραγε όλο το σκηνικό το σκυλάκι από ψηλά και έξω από το σώμα του....
Κανείς δεν σταματούσε, όλοι πολυάσχολοι και σιχαδιάριδες, μην αργήσουν στην δουλειά, που να ακουμπήσουν το άψυχο κορμί του, ''άσε που μπορεί να μας χτυπήσει κανείς άλλος'' σκέφτονταν. Δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί αυτό, στο σημείο η ταχύτητα ήταν 10 με 20 χιλιόμετρα αν άναβες alarm και τραβούσες χειρόφρενο έβγαινες και σε 30'' κυριολεκτικά τελείωνε το θέμα. Τόσο μου πήρε να κατέβω απ' το μηχανάκι να μεταφέρω το σκυλάκι στο πλάι του δρόμου και να πετάξω τα πλαστικά.
Έφυγα χάλια, για όλα.... που δύο άνοιξαν το παράθυρο και μου παν μπράβο, δεν είπα τίποτα, σκέφτομαι θα το έκαναν αυτοί (αυτό που έκανα) αν ήταν πιο μπροστά από εμένα; Έφυγα χάλια που κάποιος μαλάκας πήρε ένα σκυλάκι και το διώξε, που πήρε ένα σκυλάκι και το άφησε να γεννά άλλα σκυλάκια. Χάλια που δεν έχω την ''άνεση'' να πάω να πάρω και να το θάψω, και κάθε μέρα θα περνάω από εκεί και θα το βλέπω να λιώνει. Έφυγα χάλια που δεν είμαστε πολυάσχολοι σιχασιάριδες αλλά σιχαμένοι άνθρωποι.
β.ψ.
Σχόλια