Η ιστορία είναι αληθινή. Συνήθως τέτοιες ερωτήσεις μου κάνει ο Φίλιππος όταν είμαστε μόνοι και κάνουμε μπάνιο.
Πριν περίπου ένα μήνα ετοιμαζόμασταν για βραδινό μπάνιο, ο Φίλιππος με ρώτησε με απορία ''μπαμπά τι σημαίνει μουνία''. Ξαφνιάστηκα άγνωστα, του απάντησα πως δεν ξέρω τι σημαίνει η λέξη και πως πρώτη φορά την ακούω. Δευτερόλεπτα μετά μου 'πε πως μια δασκάλα στο σχολείο είπε πως είναι μια χώρα του Αφγανιστάν. Δεν απάντησα αλλά σκέφτηκα να ψάξω στον παγκόσμιο χάρτη την χώρα με το παράξενο όνομα κοντά στο Αφγανιστάν, χωρίς το μυαλό μου να πάει πουθενά αλλού.
Η ενέργεια όμως της συζήτησης που είχαμε μου άφησε μια παράξενη αίσθηση, έτσι απλά ρώτησα που είδε την συγκεκριμένη λέξη ο Φίλιππος. Η απάντηση ήταν καθηλωτική. ''Στον τοίχο του σχολείο μπαμπά, έγραφε ΑΡΗΣ ΡΕ ΜΟΥΝΙΑ''
Δεν πίστευα αυτό που άκουγα όχι για το σύνθημα αλλά για την εξήγηση της εκπαιδευτικού. Γέλασα πάρα πολύ και ο Φίλιππος με απορία ρωτούσε ποια ήταν η αιτία του έντονου γέλιου.
Μόλις κατάφερα να σταματήσω τα γέλια του είπα τα εξής: ''Καταρχήν δεν διαβάζετε μουνία αλλά μουνιά, δεν είναι κάποια χώρα αλλά είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται σαν βρισιά, την οποία δεν μπορώ να σου εξηγήσω τι ακριβώς σημαίνει τώρα γιατί είσαι λίγο μικρός για να καταλάβεις, καλό είναι να μην λες εσύ τέτοιες λέξεις και κυρίως όταν δεν ξέρεις τι ακριβώς σημαίνουν.'' Και τελείωσα λέγοντας πως το γέλιο μου βγήκε διότι μου φάνηκε αστείο που η δασκάλα τους είπε πως είναι μια χώρα.
Τελειώνοντας ρώτησα αν θέλει να με ρωτήσει κάτι και όλο το θέμα έληξε εκεί και ούτε ξανάρθε μέχρι τώρα.
Απλά σκέφτομαι πόσο πιο απλό θα ήταν αν η εκπαιδευτικός απαντούσε το αυτονόητο, το απλό και τελικά ρεαλιστικό όπως εξήγησα στο παιδί.
Από 'κει και πέρα σκέφτομαι την καθόλου τυχαία σύνδεση που έκανε η εκπαιδευτικός με το αιδοίο, τη συγκεκριμένη χώρα που έχει βασικά χαρακτηριστικά, την τρομοκρατία των Ταλιμπάν, την διαφορετική και υποδεέστερη θέση της γυναίκας στην εκεί κοινωνία με ένα βασικό χαρακτηριστικό την εικόνα που παρουσιάζουν φορώντας τον φερετζέ, αλλά και την στάση σε θέματα θρησκείας και πολιτισμού.
Προβληματίζομαι από τις συνδέσεις και τον τρόπο που σκέφτεται ένας εκπαιδευτικός. Γιατί αν σκεφτείτε μοιάζει με προβολικό τεστ το περιστατικό. Βλέπεις την εικόνα λες αυτό που σου μοιάζει ή φαντάζεσαι πως είναι στην εικόνα και ο ειδικός εξηγεί. Κι 'ναι μια χαρά αυτά τα τεστ, αν είμαστε ανοιχτοί σε νέα πράγματα και αλλαγές. Το προβληματικό εδώ είναι πως τα πράγματα βγαίνουν με τον τρόπο τους σε παιδιά και μπορεί άνετα να δημιουργηθούν λανθασμένες εντυπώσεις και στάσεις.
β.ψ.
Σχόλια