Απολογισμός μιας χρονιάς ή το τρέξιμο όπως μια σχέση

Σέιχ Σου / Απόγευμα 27.12.2014 
Από το teaofrun.blogspot.gr
Κοιτούσα προχθές πόσα χιλιόμετρα έτρεξα την χρονιά που μας αφήνει. Περίπου 1200, δεν μπορώ να υπολογίσω αν είναι πολλά ή λίγα, δεν έχω ορίσει κάποιο μέτρο σύγκρισης, από αυτά τα 175 περίπου είναι αγωνιστικά. Μετά χάζευα στο advendure τους αγώνες που πήρα μέρος. Χορτιάτης Trail Run, Rodopi Challenge 50M, Faethon Olympus Marathon, Ξε-Σκουριά-Ζω, Χειμωνιάτικος Ενιπέας, πέντε συμμετοχές τέσσερις τερματισμοί. Φέτος πρώτη φορά έτρεξα σε άσφαλτο στον νυχτερινό ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης.

Μετά κοίταξα τα προσωπικά απλά στατιστικά μου, πάλι απ' το advendure, από το '10 και μετά που άρχισα να τρέχω.

Το '10 πέντε αγώνες και 139 αγωνιστικά χιλιόμετρα,
το '11 πέντε και 127 αγων. χιλ.,
το '12 τέσσερις με τρεις τερματισμούς και 98 αγων. χιλ.,
το '13 τέσσερις και 81 αγων. χιλ.,
φέτος 2014 σύνολο έξι αγώνες σε βουνό και άσφαλτο.

Είναι ωραίο να το βλέπω, δίχως κάτι περισσότερο ή λιγότερο.

Νομίζω πως όλοι έχουμε μάθει τις ημέρες αυτές να κάνουμε απολογιστικές το λιγότερο σκέψεις. Δεν βγάζω εκτός τον εαυτό μου, φαίνεται από το κείμενο. Απολογισμοί διάφοροι, διαφορετικοί και πολυεπίπεδοι. Απλά επέλεξα να γράψω για το τρέξιμο. Δεν είναι τυχαίο. Θεωρώ το τρέξιμο την βάση ανατροφοδότησης όλων όσων ασχολούμαι. Σε ''μαύρες'' στιγμές μου τρέμω με την σκέψη πως κάποια στιγμή ίσως αναγκαστώ να το σταματήσω.

Μη μαυρίζω όμως, απολογισμός μιας ολόκληρης δρομικής χρονιάς είναι αυτός που κλείνει με γλυκά και δύσκολα συναισθήματα.

Τρία πράγματα κρατάω. 

i. η δημιουργία του teaofrun.blogspot.com.

ii. η σκέψη για ένα άρθρο σχετικά με τους συντρόφους όλων όσων ασχολούμαστε με το τρέξιμο, την σχέση μέσα από το τρέξιμο και την μάχη που γίνεται για να βγουν προπονήσεις σε σχέση πάντα με τις υποχρεώσεις της οικογένειας πια και όχι μόνο της σχέσης.

iii. το καλύτερο μου το κράτησε το ίδιο το τρέξιμο για το τέλος της χρονιάς. Όπως όταν λίγο πριν τον τερματισμό βρίσκεις την απίστευτη δύναμη για τα τελευταία χιλιόμετρα, την ίδια στιγμή που απορείς με τον εαυτό σου πως θα φτάσεις μέχρι το τέλος και τον βρίζεις με την επιλογή να ''του κάνεις αυτό που κάνεις''.

Το περασμένο Σάββατο 27 Δεκεμβρίου, το απόγευμα περασμένες 17:00 (αργά για το φως της ημέρας) κοιμήθηκε ο Κωνσταντίνος (ο μικρός), δειλά αλλά σταθερά είπα στην Ιωάννα ότι θα βγω για καμιά ωρίτσα στο βουνό. Μόλις πήρα έγκριση (από αυτές που ο άλλος το λέει από τα βάθη της ψυχής του και καταλαβαίνεται καλά πως το εννοώ), ''πέταξα'' για να ετοιμαστώ με νεκρική σιγή. Είπαμε μόλις είχε κοιμηθεί ο μικρός Θεός μας. 

Καθώς ετοιμαζόμουν ένοιωσα κάτι παράξενο, είχα την αίσθηση κάτι ξεχασμένου οικείου, ένοιωθα να πεταρίζει κάτι στο στήθος μου. Ο γρίφος λύθηκε σχεδόν αμέσως. Πάντα γίνεται αυτό όταν έχεις επαφή με τα συναισθήματά σου. Ένοιωθα σαν να 'μαι 16 - 17 χρονών και ετοιμάζομαι να βγω έξω με την κοπελιά που κάνουμε παρέα καιρό αλλά μόλις την προηγούμενη ημέρα απάντησε θετικά στην κλασική ερώτηση της εποχής μας ''αν θέλει να τα φτιάξουμε''. Ένοιωθα τέτοια πληρότητα - ολοκλήρωση με την επιλογή της δραστηριότητας.

Δεν είναι τυχαίο που ήρθε η σχέση στην σκέψη μου, μάλιστα μια ερωτική - συντροφική σχέση. Πόσα κοινά έχει το τρέξιμο με την συντροφική σχέση που έχει ο καθένας από εμάς. Πόσο κόπο χρειάζεται το ένα και το άλλο για να φέρει αποτελέσματα, πόσες θυσίες χρειάζονται, πόσο πόνο πολλές φορές, πόσες υποχωρήσεις γίνονται για το ένα και το άλλο, πόσα νέα πράγματα ανακαλύπτουμε από το ένα και το άλλο. Ενώ νοιώθω να 'χω ξεκινήσει το άρθρο σχετικά με τους συντρόφους που ανέφερα πιο πάνω.

Αυτό λοιπόν κρατάω από την δρομική χρονιά. Το συναίσθημα του ερωτευμένου έφηβου. Δρομική χρονιά... κακά τα ψέμματα ποτέ δεν σταματά. 

Τρέχουμε συνέχεια, απλά αλλάζουν οι μέρες, οι βδομάδες, οι μήνες και τα χρόνια. Κι είναι κατασκευές μας όλα και αφορμές για να οριοθετούμε πράγματα, για να νοιώθουμε ασφαλείς. Το τρέξιμο πάει παντού και φέρνει τα πάντα, τόσο απλά, τόσο λυτά, τόσο φυσικά. Σαν το νερό που κυλά, σαν το νερό που βράζει για να φτιάξει ο καθένας την επόμενη ζεστή κούπα τσαγιού.

T(ea)ought of run λοιπόν, καλά τρεξίματα, καλή χρονιά όπως την ορίζει ο καθένας μας.

Φιλιά σταυρωτά.

β.ψ.

Σχόλια